Fotografen werken met stilstaande beelden. Door het kunnen bevriezen van een moment lijkt het alsof foto’s de tijd kunnen stil zetten. Foto’s zijn de stills van de film van alledag.
Soms gaat het leven zo snel voorbij dat een foto onscherp wordt, al is dat met tegenwoordige sluitertijden tot 1/4000 bijna altijd te vermijden. En als dat niet kan vanwege te weinig licht op de lokatie kun je eventueel ook nog flitsen.
Soms wil je echter juist beweging op een foto. Een mooie methode is de camera met het bewegende onject mee bewegen. De achtergrond wordt dan meestal snel vaag en streperig wat snelheid suggereert, zoals op de onderstaande foto’s te zien is.
Gisteren maakte ik deze foto van een voorbij racende fietstaxi in Amsterdam.
Het viel me op dat de met de spierkracht voortgetrapte riksja in de hoofdstad alweer lijkt te hebben plaats gemaakt voor gemotoriseerde versie. Tja…de vooruitgang, het gaat sneller.
Daaronder een foto uit Turkije die ik in 2007 maakte. Een boerengezin onderweg naar de familie-boomgaard om kersen te plukken. De jongen in het midden van de foto kijkt toevallig in de lens en zijn gezicht is bij het meetrekken van de camera met de langs rijdende tractor redelijk scherp gebleven. Ook bij deze manier van fotograferen komt een beetje geluk kijken.
Deze foto, gemaakt in het westen van Turkije, is ook te vinden in mijn fotoboek: Tanger naar Teheran. (Foto’s copyright Bert Spiertz, publicatie niet toegestaan)
Spiertzfoto 
